resx6در سال 1383 با حمایت برق منطقه ای تهران، زنجان و اصفهان هر کدام قرارداد یک عدد دستگاه را منعقد کردند. مهندس برزگر سخت افزار و مهندس صداقت نرم افزار را بر عهده داشتند و دستگاهی به نام RENAISSANCE ساخته شد که ابعاد متعارفی داشت. این دستگاه نیز دقت سخت افزاری و نرم افزاری بسیار ضعیفی داشت و قابلیت های نرم افزار همچنان کم بود. در طرح چهارم در سال1388، قراردادی یک ساله با برق منطقه ای سمنان منعقد گردید. دستگاه CPRT100 با ابعادی مشابه نسخهی قبلی ساخته شد که دقت سخت افزاری قابل قبولی را داشت امّا قابلیت های بسیار کمی داشت و نرم افزار دارای مشکلات بسیاری بود.

resx7سخت افزار به سرپرستی مهندس فاروغی و نرم افزار به عهده مهندس کبیرنیا بود. بعد از ساخت این نسخه، گروه به این نتیجه رسید که تقریباً ساختن دستگاهی در این سطح تکنولوژی، در ایران سرانجامی ندارد و به جایی نمیرسد. گروه مهندس برزگر هم اعلام کردند که دستگاه را بهصورت جدا در ایران به فروش می رسانند؛

resx8چند دستگاه در کل ایران توسط ایشان به افراد مختلف فروخته شد که دانشگاه امیرکبیر، دکتر عسکریان و دکتر رضوی در فروش آن هیچ نقشی نداشتند. در سال 1389 گروه به این نتیجه رسید که میتوان از منابع مختلف کمک مالی دریافت نمود و دستگاه مجدداً طراحی و ساخته شد. سرانجام در سال 1392 با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری قراردادی برای ساخت تستر و رله ملی منعقد گردید و بنا شد یک شرکت دانش بنیان تأسیس شده و تمامی فعالیت ها از جمله پژوهش، طراحی و نهایتاً ساخت دستگاه در آن شرکت انجام گیرد.

resx9در ابتدا تصمیم شرکت وبکو بر این بود که چندین محصول ساخته شود، امّا بعد از مدت کوتاهی این نتیجه حاصل شد که اگر شرکت روی دو محصول متمرکز شود تأثیر بهتری روی کیفیت محصولات خواهد گذاشت. این فرآیند از سال 1392 شروع شده و اولین محصول AMT105 در مهرماه سال 1394 تولید و شش ماه اول در متانیر و برق منطقهای باختر استفاده و تست گردید.

resx5در ابتدا برق منطقه ای تهران حامی این پروژه شد. سیستم کاری به این صورت بود که سخت افزار و نرم افزار به افرادی خارج از دانشگاه که با دانشجویان در ارتباط بودند، سپرده شود و دکتر عسکریان به همراه دکتر رضوی فقط نظارت عالیه را بر عهده داشته باشند؛ تحقیقات و مطالب علمی با کمک دانشجویان خود دانشگاه آماده شد و این افراد ساخت آن را بر عهده گرفتند. اولین دستگاه به نام CPRT در همان سال ساخته شد، که آقایان امیری و کریمی به ترتیب مسئولیت سخت افزار و نوشتن نرم افزار را بر عهده گرفتند. مدت پروژه دو سال بود و حاصل آن دستگاهی شد با ابعاد بسیار بزرگ (m5/0*m1*m2) که دقت سختافزاری و نرم افزاری بسیار پایین و ضعیفی داشت.

resx10بعد از نسخه مذکور، در سال ۲۰۰۰، TREC قراردادی یک سال و نیمی با دانشگاه صنعتی امیرکبیر (AUT) امضا کرد و با همان تیم فنی کار کرد که منجر به تولید CPRTP با دو قطعه کوچک از چمدان شد. همچنان دقت سخت‌افزار پایین و ضعیف بود؛ TREC دو CPRTP دیگر خرید.